In Boa hebben we toch wel wat 'verschil' mogen aanschouwen als het aankomt op levensstijl. De huizen zijn in bijna niets te vergelijken met waar wij wonen. Olivia vertelde ons dat haar vrienden bijna allemaal een eigen auto hebben. Zelf heeft ze dit niet, wel heeft ze een laptop met films op, een internet usb, stromend water (tot op het moment dat dit door de overheid werd afgesloten helaas. Nu is het water bij de bron gaan halen zoals bij ons), een fototoestel, een snelkookpot (of hoe heet dat, zoiets dat wij thuis ook hebben mama, waar jij de soep mee maakt?). Ultratechnische snufjes dus, je kan het je niet voorstellen. De tv van het huis waar we werden verwelkomd, stond in een mooie houten kast met glazen deurtjes en voor het eerst hebben we dan ook eens rustige tv kunnen kijken, of misschien wel een 'filmmarathon' gehouden. Het was zalig om eens niet naar die noisy Afrikaanse dans/zang-optredens te kijken, iets waar ze in Mambu zwaar fan van zijn. Met de 3 vrouwen in huis en het kleintje van nog geen jaar oud, was het echt rustig in de zetel relax naar Amerikaanse films kijken, want dat waren ook programma's waar zij naar keken. Het sterk vasthangen aan geloof, is iets dat me wel is opgevallen en is ook niet veel anders dan bij ons in Mambu. Heel het huis hing vol met afbeeldingen van Jezus, bisschoppen, levenswijsheden etc. Voor het slapengaan, werd er met heel de familie uitgebreid gebeden. Om de vloer te 'sweepen' gebruikte men ook de broom 'Here, we don't have a vacume cleaner.' Het enige verschil is dat men in Boa weet dat het bij ons anders is, maar de mogelijkheden om in het bezit te geraken van sommige dingen, zijn gewoon beperkt. Men eet ook voornamelijk met vork of handen, maar heeft wel ander bestek in huis (messen, hoera!). Eens niet super laat eten krijgen, is ook wel eens tof. Er werd goed voor ons gezorgd daar! ?

Vandaag ben ik dan met Jasper naar een familielid van de Ngwa familie geweest. De oude vrouw (ze leek wel 100 of zo!) woonde in een huis gemaakt van bamboe. Het was fantastisch om te zien hoe dit in elkaar is gezet (met modder en leem blijft het gehele gebouw in tact), maar ik had voor geen geld van de wereld willen ruilen met waar ik nu woon. Toen ik vroeg of dit enkel de keuken was en de vrouw antwoordde 'Neen, hier koken, eten we, slapen we.' werd ik snel tot de realiteit geschud. Mooi is het wel, plezierig is iets anders. Ik weet niet of bamboe wel zo goed slaapt, want dat is dan wellicht zonder matras. Ik draaide mij om en zag met rubber band een tandenborstel tegen de bamboe muur bevestigd. Een van de kinderen, die met Alex naar school gaat, zou een slang hebben gedood. Jasper had dit gezien, toen hij mee was geweest naar de 'farm'. Hij vroeg hem 'Voor op te eten?' en hij zei erg serieus 'ja.' Als cadeautje (als je op bezoek gaat bij mensen krijg je altijd iets, meestal iets om te eten) gaf de vrouw ons 2 eieren, van hun kippen. Pas toen begon het bij me door te dringen. Deze mensen leven echt volledig van wat de natuur hen geeft. Wondermooi eigenlijk om te zien en het doet mij nadenken over mijn eigen westerse leventje: wat leven wij toch in een plastieken wereldje... Alles is voor ons 'bereid', vlees kopen wij in een zakske, je weet niet eens wat er in zit. Dit is... het echte leven. Als die oude vrouw en ik samen op een onbewoond eiland worden gedropt, weet ik al vrij zeker wie er het langst zal overleven...

Maar zoals ik al zei, ben ik toch wel vrij content met onze toestand. In Boa kleedde Olivia zich ook erg westers. Mooie kleren, daar niet van, maar het echte Afrikaanse leventje zie je daar niet. Dat Boa een stad is en geen dorp, heeft daar ook wel veel mee te maken. Muziek van bij ons, reikt ook veel sneller tot bij hen dan tot het dorp. In Mambu hebben we genoeg om te kunnen leven en ook genoeg om af en toe te kunnen 'profiteren'. Er zijn winkels (dit is niet in elk dorp) waar je brood kan gaan kopen en met een taxi ben je relatief snel in Bamenda (voor mensen uit andere quarters van Bafut is dat iets anders, ik weet zelfs niet of die wel tot in Bamenda kunnen geraken, laat staan de taxi kunnen betalen) voor als we onze 'westerse batterijen' weer even willen opladen. Zo zijn we bovendien zeker dat we genoeg vitaminen binnenkrijgen.