Met dat 'burnseason' doel ik op het feit dat er hier bijna dagelijks wel iemand aan het stoken is. Her en der worden bomen omgedaan, afval moet worden verbrand (ze hebben hier geen vuilbakken...) en da geeft nogal ne stank amai! Zelfs met mijn raam toe op mijn kamer benk daar nog niet vanaf... Dat van dat afval. Ja, alles wordt opgebrand. Als ik mijn afvalzak afgeef, krijg ik de boodschap van mijn gezinsleden dat ze het wel zullen wegdoen, maar daar lijken ze niets meer mee te bedoelen dan het in den hof gooien. Een brikje, een chocodoosje, een tomatenzakje... Tkomt me zo bekend voor? Natuurlijk, want het zijn de dingen die voordien in mijn vuilzak staken. Ik snap het systeem nog niet goed, want uiteindelijk verbranden ze alles. Gaan ze dat dan terug alles uit de tuin oprapen om daarna te verbranden? Blijkbaar is dit in heel het dorp de gewoonte, dus mijn zak geef ik thuis niet meer af. Ik weet nu beter en drop het in een vuilbak in SaJoCAH want daarvan weet ik dat het wordt opgehaald.

Over vuiligheid gesproken. Een keuken vol met etensresten, trekt beestjes aan. Aangezien men niet de gewoonte heeft na het eten de afwas te doen, maar eerder pas wanneer men iets nodig heeft (omdat Afrikanen van dag tot dag leven?) - en dan wast men ook enkel 'het nodige' af - stapelt het puin zich vaak op, tot ergernis van Jasper en mij. Zo moeten we 1, niet alleen nog eerst een bord afwassen vooraleer we iets kunnen eten, maar 2, ja... al die etensresten blijven daar gewoon in liggen en ja, mieren nzo, niet zo gezellig :).

Over de ziekenhuisavonturen ging ik het ook nog even hebben. Nja... Ik ben al ziek geweest, Jasper al ziek geweest, kleine Renato, Petra... Als je genoeg moed hebt om naar het ziekenhuis te gaan, kan je dat doen. Voor mij is het een 'geen optie' meer (tenzij ik op sterven ligt natuurlijk, dan kan ik niet echt anders want tegen dat ik het ziekenhuis in Shisong heb bereikt..). Pillen worden voorgeschreven door de dokter die je heeft 'onderzocht' en een verpleegster, die al die dingen niet kent, geeft je die pillen. Zij weet je dus ook niet te vertellen wat de werking hier van is. Aangezien pillendoosjes altijd een bijsluiter bevatten, zou je natuurlijk eens kunnen nagaan of je deze pillen wel kan nemen (dat je niet allergisch bent aan iets, of diabetes hebt, zwanger bent...). Helaas, we zijn hier in Afrika. Men geeft je enkel het doosje mee, als je de volledige hoeveelheid die er in zit, nodig hebt. Positief is dat je niet met overschotten zit. Maar, voor wat dient alles? Er is geen bijsluiter... je krijgt een plastiek zakje en daar doet de verpleegster de pilletjes in. Ze schrijft er op hoeveel pillen hoeveel keer per dag je moet nemen, en that's it. Dat Jasper dan 3x per dag 1200g antibiotica moest nemen en dagen aan een stuk zo moe was dat hij alleen maar kon slapen, doet mij bij deze dosis dan ook vraagtekens zetten. Van de ene wachtkamer wordt je ook naar de andere gestuurd, van de ene dokter, naar het dispensarium, dan naar het lab etc. Kortom, reken maar een volledige dag uit als je naar het ziekenhuis moet! :)