Het lijkt alsof we ons telkens moeten verontschuldigen/verantwoorden omdat we ergens niet op dat moment waren. In sajoach, omdat we op de school waren en in de school omdat we in Sajocah waren. Dat we hen telkens weer vertellen dat we op twee plaatsen in de week werken, lijkt niet zoveel uit te maken. Als men mij ziet, vraagt men ook steeds waar mijn 'brother' is (wat hier zoveel betekent als 'je compagnon uit België') en ik denk dat het bij Jasper zowat hetzelfde is.

Lesgeven zorgt wel vaker voor frustraties. Zo kan ik vol goeie moed een klaslokaal binnen stappen (ik keek uit naar de les want ik had ze met een interactief spel aangekleed, dit zouden ze zeker leuk vinden) en gefrustreerd en met een- door mijzelf - in twee gescheurd kruiswoordraadsel (dat ik zelf had gemaakt) terug buiten wandelen. Klas 4, vorige les was ook al een probleem. Ik kreeg ze niet oplettend, van mijn Franse lessen steken ze niet veel op. Daarom dat ik ze zo attractief mogelijk had gemaakt. Voorbereidingen van Frans vergen tijd en geduld, omdat ik verschillende manieren van lesgeven (een keer iemand naar voren halen, heel de klas laten antwoorden, iemand belonen, ze zelf iets laten schrijven etc.) probeer te gebruiken, zodat het zeker boeiend blijft. Met zo'n leeg gevoel de klas terug buiten wandelen, is dus echt wel niet tof. Dat de juf, die op dat moment in de klas staat (ik sta nooit alleen, de juf van de klas is er ook steeds bij), elke zin die ik zeg letterlijk vertaalt (nog vaak met dezelfde Engelse woorden) doet er ook geen goed aan. Integendeel, da's mega irritant! ? man... Gelukkig dat tekenles aan klas 6, wat ik op dinsdag geef, dat alles weer goed maakt. Dit is eigenlijk toch wel mijn favoriete klas geworden (ook voor Frans werken ze redelijk goed mee)

De party van voorbije weekend was wel de moeite geweest. Met de papa, die ondertussen al in een ander café was beland, terug naar huis gegaan, in een taxi (voor 500 meter of zo). Ik was verbaasd. We waren met een groep van 6 en nog gingen we met een taxi. 'robbers' zei vader, die zelf een boom van een kerel is. Ook al 2 keer is er in het gezin (nog voor dat wij hier op 4 november gearriveerd waren) ingebroken geweest. Misschien is het dan niet slecht om iet of wat bezorgd te zijn. Deuren worden 's nachts al snel in het slot gedaan en met een wachtwoord mag je dan binnen. Haha, ok, dat laatste is gelogen ;)

De Canadese studenten die voor 6 weken in Sajocah zouden verblijven, gaan ons volgende week alweer verlaten. Ze hebben beloofd wat werk voor ons achter te laten, wat altijd handig is, want een tijdinvulling vinden is niet zo gemakkelijk in Sajocah. Ik heb wel wat te doen voor de therapiesessies met de kleine kinderen met een mentale beperking of iets anders (ja, sommigen zijn niet eens gediagnosticeerd, kinderen met een autismespectrumstoornis kunnen er ook tussen zitten...) en hun ouders. Tips geven, gepaste relaxatiemuziek, zorgen voor betere communicatiemiddelen (voor ouders die hun kind niet begrijpen of omgekeerd), informatie verschaffen over verscheidene vormen van problemen (voorlopig over stimuleren van de zintuigen, over het hebben van ASS en/of een mentale handicap)

Ik heb mijn eerste kaartje ontvangen! Met dank aan Evelien (dikke merci nichtje, heel mooi en leuk kaartje om te lezen!). Het heeft er ongeveer 20 dagen over gedaan, dus als je wil uitrekenen wanneer je het moet versturen om met kerst aan te komen... Tis ni lang meer denk ik :p

De spelletjesnamiddag met de ouders op woensdag was een succes, ze wilden MEER :) Mss heb ik hier mijn lot gevonden...

Gisteren zijn we naar een feestelijk en toch ook wel officieel soort ‘schoolfeest' geweest. Het ‘feest' hebben we gemist en dus ook de ‘award' uitreiking, waarbij Petra, één van mijn zussen een award heeft gekregen (best student leader) en ze zelfs door de Kameroense tv is geïnterviewd. Dat vond ik wel balen, ik had er willen bijzijn! Ik was toch wel erg trots op mijn zus ^^ Een soort majorette optreden met hoepels, ook gemist... Wel, hebben we de 'vrijwillige' (als je het niet doet, nja.. dat staat niet mooi. Als je geld hebt, wordt dit van je verwacht) donaties meegemaakt en moesten we van de mama zelf ook ons deel bijleggen. Dit geld werd in een enveloppe gestoken en ging naar de school (the secundary government school van Petra, Bee en Alex). Openlijk werd één voor één afgeroepen wie wat had betaald (wat best wel genant is, wat als je nu niet veel hebt gegeven? En...het doet mij ook wat denken aan een prestigewedstrijd. Je naam wordt gezegd en het bedrag, tijd om je rijkdom te showen?). De bijdrage van Jasper en ik werden op luid gejuich ontvangen, toen de studenten 'friends of Belgium' hoorden, ook al was het niet zo heel veel dat we hadden gegeven... Daarna werden de ouders zowat rond getourd en belandden we in een klaslokaal. Voor de ouders waren er hapjes, de kinderen van de school, moesten werken... (stoelen terugdragen, en achteraf alle rommel, die wij dus hadden gemaakt met eten/drinken, terug opruimen. Ocharme :(). De hapjes trouwens: je mocht een zakje nemen en daar zaten dan nootjes in, een stuk kip of een soort smoutebol met een ei in van binnen (wat een verrassing! Toch wel een beetje teleurgesteld aangezien ik me wel had verheugd op 'pofpof', iets lekker, dat smaakt zoals smoutebol), enkele driehoekig gesneden boterhammen (met een soort garnaalsalade, zeldzaam? Alleszins, het smaakte! ) en uiteraard, weer een fles van 65 cl, Fanta. Heb die gedeeld met Jasper en nog was dat te veel pff..

Vraagje: 1 l verf (zo die grote bussen die men in de scholen altijd gebruikt?), iemand een idee hoeveel dat kan kosten? Father Renato kan er voor mij aan geraken, maar hij wilde even weten hoeveel het was, dat hij de man (die het waarschijnlijk gaat kopen in Douala) een juist bedrag kan geven! Hoera, de verf is gevonden! ? Ideeën voor mijn tekenles voor met verf, ook altijd welkom dus nu ;)

Een ander vraagje: iemand had mij gebeld? Om vreemde reden staat deze oproep niet meer in mijn gsm, maar het was een +32 nummer en dus iemand van België. Ik geloof dat die persoon mij eergisteren heeft gebeld. Het was een nummer met veel 8'en in en kon hem niet terug vinden in mijn gsm...

Jaja, ik krijg toch wel n kleurke moetek zeggen :)